w świetle

Pamiętasz ziomek jakim byleś człowiekiem

gdy ciemność stawała się lekiem

kim byleś przed maską
zanim ściskałeś swą żyłę opaską

kiedy ziomek poznałaś smak narkotyku
dla którego nigdy nie najduszniej odwyku

to ludzkie spojrzenie

dla ciebie gorsze niż cienie

nocna mary widma zjawy

to nie twej choroby objawy

dla ciebie noc zbawieniem

kiedy chowasz się za jupiterów cieniem

i nie musisz już grać nikogo,

typa którym nie jesteś, nie byłeś

i nigdy nie będziesz!

Lecz tak to czujesz dosadnie

Gdy cię to tak dopadnie

że nie jesteś aktorem

mimo że stoisz na scenie z horrorem

i grasz swą oskarową życiowa role

w duszy ciąż powtarzasz, „pierdole

wytrzymam tu, zatańczę jak grają

niech kurwy, chamy mają

sam schowam się w nocy

poszukam u ciebie pomocy

i wtedy przed tobą też zagram

lecz najpierw ten trak nagram

odsłuchasz go potem

gdy już kurwa! nie będziecie moim kłopotem

 Zwykłem błądzić

Jestem bytem wędrowną cząstka własnej duszy

Niepojętego sensu istnienia

Częścią samego siebie

Częścią ciebie

Małą cząstką ich

Jestem jedynie odrobiną siebie.

Zwykłem błądzić

W labiryncie, ścieżkach życia

Przyozdobionych fotografiami marzeń, dążeń

Jestem nią, drogą obraną przez siebie

Częścią samego siebie

Drogą która kres ma blisko, tam gdzie przecina ją nowa

Której ściany przyozdabiają obrazy

Zwykłem błądzić

Na pustyniach, lasach, bagnach

Zwykłem bywać tam gdzie nie ma dróg

Gdzie nie miejsca ludzi sukcesu

Gdzie moje miejsce

Jestem tylko kałużą swoich łez

Częścią samego siebie

Kałużą której dopłynąć nie mogę brzegu

Każdy ruch zatapia mnie

Nieruchomo leżąc spadam wolniej

Bezczynnie patrząc jak ucieka

Moja fala, moich marzeń celów

Moja fala, w kałuży

Moja fala, brązowej brei

Moja fala którą jestem

Częścią samego siebie